Zonder mensen te willen beledigen heb je dus verschillende soorten (paarden) mensen. Niets tegen dressuurruiters, maar dit zijn absoluut geen recreatieruiters. Niets tegen springruiters, maar dit is toch iets anders dan westernruiters. En alhoewel ik denk dat ook dressuur- of springruiters wel eens in het bos komen met hun hinnikende viervoeter, heb ik zo’n vermoeden dat zo’n bosrit ook iets anders gaat.
te paard
Woensdagavond
Er hing iets in de (Europese) lucht de afgelopen weken. Paardenliefhebber of niet, iedereen kon het voelen. De energie was overduidelijk anders. Meer cowboy.
Verklaring? De koning van het paardenfluisteren, de mans wiens naam je met eerbied uit spreekt, de man waarbij ieder paard spontaan een buiging maakt als hij langs komt, de professor van de paardenpsychologie: oppercowboy mister Pat Parelli was in Europa.
Dit klinkt wat overdreven, en daardoor bijna denigrerend ( als in: het hoofd van de paardenfluisterende sekte), maar zo is het toch niet bedoeld. De beste man is echt een grootheid. Dus reed ik afgelopen woensdagavond richting België, voor een avondje “Pat”.
Wild
Ik woon dus in één van de mooiste gebieden van Nederland.
Nu zeggen de meeste mensen dat van hun woongebied, maar aangezien de dorpen bij mij in de buurt in de zomer afgeladen vol zijn, en in de winter uitgestorven, ga ik er vanuit dat ook niet inwoners, de Veluwe kunnen waarderen.
de trailer
Op dit stukje internet schrijf ik over alles wij mij boeit, interesseert en bezighoudt. En aangezien ik behoor tot de categorie “paardenmeisjes”, is de kans dat dit over een vierbenig, hinnikend wezen gaat erg groot. Aangezien niet iedereen alle ins- en outs van de paardenwereld kent probeer ik zo af en toe een woord, term of begrip te verklaren.
Een trailer is zo’n caravan voor paarden, deze wordt achter een auto gehangen, en de kans dat de combinatie irritant langzaam de bocht door gaat is zeer groot.
Cursus
Een weblog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig wordt bijgehouden.
Persoonlijk dus. En toch ben ik al 2 weken terug van 4 dagen vakantie en er staat nog geen letter van op papier. Niet omdat het de moeite niet waard was (integendeel), en ook niet omdat het www dat beter niet kan weten. (ik ben toch al weer thuis, dus inbrekers: kom maar op). Ik kom simpelweg niet op de juiste woorden.
Auditie
Op dit stukje internet schrijf ik over alles wij mij boeit, interesseert en bezighoudt. En aangezien ik behoor tot de categorie “paardenmeisjes”, is de kans dat dit over een vierbenig, hinnikend wezen gaat erg groot. Aangezien niet iedereen alle ins- en outs van de paardenwereld kent probeer ik zo af en toe een woord, term of begrip te verklaren.
Met de komst van alle talentenshows denk ik dat iedereen de term “auditie” wel kent. En mocht er iemand nog twijfelen: even google-en op Gordon en nummer 39.
Er is echter ook een paardachtige auditie. Een auditie die je kunt doen bij Parelli.
Parelli werkt namelijk met levels: 1,2,3, en 4. En mocht je van jezelf en paardlief denken dat je wel naar level 2 kan, dan kun je daar auditie voor doen. Die auditie kan om logistieke redenen (even naar Colorado reizen met paard en trailer red ik net niet in een vrij weekeinde) ook digitaal.
De term: de buitenrit
Op dit stukje internet schrijf ik over alles wij mij boeit, interesseert en bezighoudt. En aangezien ik behoor tot de categorie “paardenmeisjes”, is de kans dat dit over een vierbenig, hinnikend wezen gaat erg groot. Aangezien niet iedereen alle ins- en outs van de paardenwereld kent probeer ik zo af en toe een woord, term of begrip te verklaren.
Ik ben een recreatieruiter, een echte, dus ik maak graag buitenritten. Nu geloof ik gelijk dat bijna iedereen weet wat een buitenrit is. Mens haalt paard, mens zadelt paard op, en gaat een stukje rijden. Eventueel zitten hiertussen nog de woorden: mens, paard, in trailer, uit trailer. Dat stukje rijden gebeurt op verschillende manieren. Er zijn mensen die een stukje langs de grote weg rijden, sommige rijden door het dorp, langs de spoorlijn, door de duinen, langs het strand, of (en dat is mijn favoriet) door het bos.
Klinkt simpel, maar in de praktijk zijn er toch nog wel wat zaken waar rekening mee gehouden moet worden.
de pensionstal
Op dit stukje internet schrijf ik over alles wij mij boeit, interesseert en bezighoudt. En aangezien ik behoor tot de categorie “paardenmeisjes”, is de kans dat dit over een vierbenig, hinnikend wezen gaat erg groot. Aangezien niet iedereen alle ins- en outs van de paardenwereld kent probeer ik zo af en toe een woord, term of begrip te verklaren.
Nederland heeft ongeveer 400.000 paarden. Een groot aantal van deze paarden is “aan huis” gehuisvest. Dit houdt niet in dat er een ring in de buitenmuur is geschroefd waar paard of pony de hele dag staat, maar ergens op het erf is wel een plek voor dit paard. Mocht je immers toch al 150 koeien hebben, dan is er ook nog wel wat gras over voor paard of pony.
Kortom, in het buitengebied is de optie om paard te stallen éénvoudiger dan voor iemand welke 3 hoog in Amsterdam Buitenveldert woont.
Deze laatste persoon moet op zoek naar een zogenaamde pensionstalling.
De verzamelplaats voor paarden, pony’s en hun eigenaren.
En die pensionstallen, die zijn er in verschillende soorten en maten.
Zo heb je de zogenaamde DIY stallen. Dit houdt niet in dat je met een kruiwagen sloophout , schroeven en een hamer aankomt rijden, en ergens in een hoekje je eigen box ( of nou ja, die van het paard), in elkaar mag zetten. Nee dit houdt in dat je zelf uitmest. Om er even wat cynisme in te gooien: dit houdt vaak in dat je in de rij staat voor kruiwagen en riek. Wat je natuurlijk op kan lossen door een eigen kruiwagen en riek te kopen, maar ja, dan heb je de uitdaging om deze op zo’n manier apart te houden dat je niet alsnog in de rij staat, maar dan voor eigen kruiwagen.
Voor de eigenaar van een pensionstal blijft het altijd de vraag hoeveel stro er wordt gebruikt door de DIY – ende pensionklant. Er zijn er bij die de methode “vul de hele box, en zoek later het paard terug” hanteren. En er zijn er bij die denken dat stro betaalt wordt per halmpje, waardoor er eigelijk geen stro op de bodem ligt, en je bang moet zijn voor incognito bezoek van de Dierenbescherming.
Uiteraard zijn er ook half- en volpension stallen. Dit zijn niet de stallen waar smorgens en/of ’s avonds een buffet voor de paarden klaarstaat, maar waar de klant bijna tot niets zelf hoeft te doen. Alle beschikbare tijd kan besteed worden aan het paard. Of aan de medeklanten want uiteraard moet daar met, of over geroddeld worden. Een pensionstal is een Utopia in het klein. Wie doet het met de hoefsmid? En wie jat er de dure muesli uit mevrouw X haar voerton? Het komt allemaal voorbij.
Mijn paard staat ook op een pensionstal, een stal waar ik heel tevreden over ben. Paard wordt goed verzorgd, en ik hoef niet in de rij te staan voor de kruiwagen. En die roddels? Dat valt gelukkig heel erg mee!
de ruitersportzaak
De term; toiletteren
Op dit stukje internet schrijf ik over alles wij mij boeit, interesseert en bezighoudt. En aangezien ik behoor tot de categorie “paardenmeisjes”, is de kans dat dit over een vierbenig, hinnikend wezen gaat erg groot. Aangezien niet iedereen alle ins- en outs van de paardenwereld kent probeer ik zo af en toe een woord, term of begrip te verklaren.
Toiletteren
“Toiletteren”, oftewel “je toilet maken” kost veel tijd. Daarin verschilt de mensenwereld niet van de paardenwereld. En als iets veel tijd kost, dan wordt soms de vraag gesteld of het wel de moeite waard is? Dat antwoord zal wellicht subjectief zijn, maar naar mijn mening is een ballroomdanseres waarbij de plukken okselhaar onder de cocktailjurk vandaan komen geen gezicht. En een Salinero met plukken haar uit zijn oren in de dressuurring is dat ook niet.
Kortom, de simpele vertaling van toiletteren is het paard mooi maken. Maar daar zit wel wat tijd en techniek in. Zo wordt het overtollige haar van het paard weggeschoren. Hoe chiquer het paard, hoe minder haar. En dat weinige haar moet dan netjes in model worden geschoren. Bij de oren houdt dat bijvoorbeeld in dat er geen haar tussen de oren vandaan mag komen. De kootholtes worden ook opgeschoren, geen sokken voor de meeste paarden! Voor de mensen die draad nu even kwijt zijn: de kootholte is het gedeelte boven de hoef van het paard, (vlak boven de grond). Dit wordt netjes opgeschoren.
Mannen met sokken in sandalen zijn immers ook niet echt sexy te noemen.
De manen moeten een handbreedte lang zijn. Maar denk niet dat je met de keukenschaar aan de gang kan gaan, dan is het kapsel van paardlief voor de rest van zijn of haar leven geruïneerd. Zo ook het leven van de betreffende paardeneigenaar.
Nee manen worden getrokken. Met een manenkam. En als het paard daarna op wedstrijd gaat dan moeten er knotjes worden gemaakt. Met draad en naald. Hierbij de aanbeveling om dit draad bij een ruitersportzaak te kopen en niet uit moeders naaimandje te halen.
Die knotjes worden trouwens niet altijd gemaakt. Er zijn paardenrassen waarbij een andere coupe favoriet is.
Bijvoorbeeld bij de Fjord. (die gele, met die punk kapsels, en die streep over de rug) De Fjord heeft dus het punkkapsel. De manen staan recht overeind. Waarbij er van nature al een donkere streep haar in het midden van die manen loopt. En om die donkere streep te accentueren is het de bedoeling om het lichte haar iets lager te knippen. Het donkere haar komt daar dan bovenuit, en is goed te zien.
Ik heb dit kapsel 1 keer geprobeerd te maken (bij een paard), maar dit was niet zo’n succes.
Fanatiek begon ik de blonde haren in een rechte lijn bij te werken. De rechte lijn bleek meer een soort bibberend randje.
Geen probleem, ik deed er gewoon nog iets af. Weer een bibberend lijntje. Geen probleem, ik deed er weer iets af. Nog steeds een bibberend lijntje. En toen was er geen blond haar meer, maar alleen nog een laffe pluk zwart haar…..
Dus werd het volgende paard een Tinker, daar hoef je niet veel aan te toiletteren.