Alhoewel ik niet geheel van de fusion en hip en trendy kookkunsten ben (ik heb ontdekt dat met de stijging van het fusion gehalte van het gerecht ook het aantal minuten of zelfs uren bereidingswijze stijgt), eten wij thuis toch vrij divers. Pasta, lasagne, roerbakgroente, zoete aardappel, risotto, soep, het staat allemaal wel een keer op het menu.
Wat dan weer iets minder vaak op het menu staat is de combinatie aardappels, groente, vlees. Of aardappels, groente, vleesvervanger. Daar heb ik vaak niet zo’n trek in, of de ingrediënten voor de pastasaus zijn al in huis. Het komt gewoonweg zelden voor.
Totdat ik het aardappels, groente, en vooral vlees, als verzoeknummer kreeg. En of er dan ook een sausje bij de groente mocht?
Natuurlijk had ik kunnen antwoorden dat de meneer van de verzoeknummers dit ook zelf kon maken, en waarschijnlijk was dat ook wel gebeurd, maar ik aangezien ik zelf gevraagd had wat meneer wou eten, vond ik ook dat ik dan aan het (toch niet zo heel bijzondere) verzoek moest voldoen.
Op zoek dus naar aardappels, groente, vlees, en een sausje. En een stukje vleesvervanger voor mijzelf. Het sausje zou (totaal onverantwoord) uit een pakje komen. Voordat ik een keuze had gemaakt uit de 99 verschillende pakjes saus was ik alweer een half uur verder.
De fout om soepvlees te kopen (want dat was het goedkoopste) maak ik al niet meer, dit werd een varkenslap. Kon weinig mis mee gaan dacht ik.
Aardappels geschild, broccoli gesneden, en toen kon het grote time management beginnen. Want jemig! Wat een pannen kwamen er aan te pas, en wat een verschillende kooktijden. 20 minuten voor de aardappels, 15 minuten broccoli, vlees braden en ondertussen de saus “bereiden”. De stress in de keuken was groot!.
Maar uiteindelijk waren de extra onderzetters gevonden, en stond alles op tafel.
“Waar is de jus?”