Fietsen dus, de nieuwe hobby. En die hobby is dan ook gelijk veel meer dan alleen maar fietsen, er wordt ook driftig (online) gewinkeld. Want bij een racefiets hoort een racefietspakje. En dan het liefste in een beetje leuke kleuren.

Niet te leuk trouwens, want dat kleedt weer niet af. (die pakjes zijn vooral strak). Een hele zoektocht dus! En dan heb ik het nog niet eens gehad over de perfecte fietsbroek, met perfecte zeem.
De fietsbroek werd wel gevonden, en daar waar mijn eerste fietsbroek een instapmodel was, had ik nu een ” echte” .  Zo één met bretels. Een officieel vrouwenmodel, waarbij de bretels tussen de voorgevel in kruisen in plaats van eroverheen. Proffesioneler kon het niet dacht ik.

De broek werd netjes op een hangertje gehangen ( ideaal, die bretels), en ik kon niet wachten tot de volgende zondag. Dan mocht ik hem aan!  De betreffende zondag stond ik dus zeer vrolijk naast mijn bed.

5 minuten later lag ik iets minder vrolijk op de grond. Er ging iets mis met een broekspijp en een schouderband. Na nog een keer proberen had ik het middenstuk over de linkerborst. Dat zag er ook niet echt professioneel uit. De volgende poging leek goed te gaan, alleen was het voorpand een rugpand. De broek zat verkeerd om.  Ik besloot het grondig aan te pakken, legde de broek op het bed en bestudeerde de vormgeving nog eens goed. Dit bleek te helpen, want bij de volgende poging zat de broek perfect.

” oja, het onder shirt moet ook nog aan”