Disclaimer: de problemen die ik in onderstaand stukje tekst beschrijf zijn géén wereldproblemen. Zeker nu niet. Sterker nog als dit de komende periode mijn grootste zorgen zijn, dan GRAAG! Maar of je het nou wilt of niet, het dagelijkse leven is verandert. En als ik nu neertyp hoe ik mijn dagelijkse bezigheden zoals thuiswerken of boodschappen doen inricht, dan kan ik over 10 jaar de irritante tante uithangen. “klaag maar neefjes, maar vroeger, vroeger was het pas écht érg, toen was er zelfs geen WC papier meer te verkrijgen”
Corona dus, met als gevolg voor mij thuiswerken. Nu is dat niet nieuw, want toen er nog files op de weg stonden, en het OV overvol was (weet u nog?), deed ik dit ook 2 dagen per week. En toch is dit niet te vergelijken. Nu werkt namelijk het grootste deel van mijn collega’s thuis. En kan ik dus niet ” even lekker die procedures gaan schrijven”, want de vergaderingen gaan gewoon door. Nou ja gewoon…
Inmiddels weet iedereen wel hoe alle ICT oplossingen werken, maar daar ging wel wat ‘bellen met 3 telefoons waarvan de één als camera diende “vooraf. (inderdaad, hierna hebben ook meer mensen het programma teamviewer aangeschaft). Maar uiteindelijk zit je dan toch met 5 mensen in een heuse videocall. Dan moet je nog zorgen dat het geluid aanstaat, want anders gooi je al je frustraties richting beeldscherm terwijl er niemand reageert. Daar raak je ze, zeg maar, niet echt mee kwijt. Tegelijkertijd is dat dempen van de telefoon ook weer een hele handige optie, want dan hoeven niet alle collegea’s mee te genieten van de blaffende hond of jengelende kinderen. Moet die optie wel bij iedereen bekend zijn…
En dan de camera… als je deze aanzet dan ziét ook iedereen je. (sterker nog, je ziet jezelf ook, weliswaar wat kleiner, maar dat beeld is er). Je kunt dus niet in pyjama of joggingbroek achter de laptop gaan zitten. (Nou ja, die joggingbroek is over het algemeen niet in beeld dus dat kan dan weer wel.)
Een andere vorm van vergaderen, maar het werkt, dus mij hoor je niet klagen. Ik woon (en werk) echter niet alleen (thuis), ook voor mijn vriend werd er een laptop, beeldscherm en telefoon thuisgebracht. De keukentafel is dus wat voller.
En ook dat is wennen.
Het was namelijk behoorlijk schrikken toen ik de kamer kwam binnenstormen en riep “ik ben klaar, nu ga ik naar Boris, doei lieve schat!”, zijn beeldscherm antwoordde met “wie is Boris, vind jij dat zomaar goed?”
Van schrik vergat ik de wortels voor Boris mee te nemen…