Toertocht

Ook al wordt ik fluitend ingehaald door én een zevenjarig jochie, én een 71 jarige opa, toch vind ik dat mountainbiken stiekem nog best leuk. Zo leuk dat ik zelfs trouw (behalve als het regent) verschijn op de wekelijkse “MTB training”. Om vervolgens de trainer te laten inzien dat die zogenaamde instap oefeningen nog vrij moeilijk zijn. Voor mij.

Ik ben in ieder geval aardig bekend met mijn fiets, en alles eromheen. De wekelijkse MTB ritjes worden al bijna op de automatische piloot verricht.

Een toertocht is echter andere koek. Ook al is dat niets meer of minder dan ergens anders fietsen en daar de bordjes of lintjes volgen, toch zorgt het voor enige stress.

Komt daar dan ook nog een fietsendrager bij kijken, (fietsen is leuk, maar het moet natuurlijk niet te gek), dan wordt die stress nog wat meer.

En bij stress komt mijn overgeorganiseerde ik, om de hoek kijken.  Zo ook enige weken terug.

Vriend en ik zouden een officiële tocht gaan rijden. Waarbij de fietsendrager dus ook nodig was. Alhoewel de tocht niet veel verder was dan onze wekelijkse ritjes had die overgeorganiseerde ik eten voor een 3 daagse ingepakt. En ook aan alle mogelijke kledingsoorten was gedacht. Net als aan zonnebrand (je zal het maar missen in december), en een complete fiets onderhoudsset.  (Waarvan wij beiden niet wisten hoe dit gereedschap werkte )

De fietsendrager werd gecontroleerd, ruitenwisservloeistof van de auto werd aangevuld net als de koelvloeistof en de diesel. En de snoepjes voor onderweg.
De gemiddelde vakantievoorbereidingen kosten kortom minder werk dan deze toertocht voorbereidingen.

 Vol gezonde spanning zocht ik (eindelijk) mijn bed op, de wekker werd nog een keer of twintig gecheckt, en toen kon ik gaan slapen.

In theorie

In de praktijk werd het vooral draaien en draaien, en chagrijnig kijken naar vriendlief welke al lang en breeduit sliep.

Uiteindelijk in slaap gevallen, en ruim op tijd voor de wekker weer opgestaan.  Het ontbijt wat ik klaargemaakt had deed vermoeden dat ik toch zeker een kilometer of driehonderd zou fietsen, maar aangezien ik absoluut geen hongerklop wou krijgen heb ik alles toch maar naar binnengewerkt.

Ietwat misselijk zat ik dus even later in de auto. Fietsen achterop de auto en een kofferbak vol sporttassen, helmen, en alle andere fietsbenodigdheden.

Nou ja alle?

Die fietsschoenen?  In welke tas zaten die eigenlijk?

Foto: Flickr