Dat fietsen wat ik doe, doe ik vooral voor de lol. Waarmee dat fietsen gelijk in de categorie hobby wordt geplaatst. Ik heb echter wel gemerkt dat ik het fietsen nog net iets leuker vind als er ook iets met een doel is. En waar dat doel vorig jaar the Ride was, is het dit jaar the Ride Dolomites.
Een gaaf doel, maar uiteraard is de weg daarnaar toe minstens zo mooi. Een spreuk die bijzonder cliché is, maar stiekem toch wel een beetje waar is. Want die weg ernaar toe gaat gepaard met een trainingsschema. En aangezien ik groot fan ben van de woorden “schema” of “planning” vermaak ik me de laatste paar maanden opperbest.
Nu is dat fietsen volgens het schema niet zo moeilijk. Ik kijk wat ik moet doen, en heel simpel gezegd ga ik vervolgens langzaam, iets harder of heel hard fietsen. Met mijn hartslag als basis. Ik mag nog steeds genieten van de natuur en de omgeving. (ga ik tenminste vanuit)
Het verschilt een beetje van maand tot maand, maar regelmatig staan er intervaltrainingen op het menu. Simpel gezegd komt dit erop neer dat ik óf meerdere keren een korte versnelling doe, of ik blijf iets langer in een hogere hartslagzone. De zogenaamde blokkentraining (Wil je als vrouw indruk maken op fanatieke wielrenners, zeg dan tussen neus en lippen door dat je vanavond “wat blokjes gaat rijden”.)
De analyse achteraf gebeurt door diegene die er verstand van heeft (Erwin Florie van D1 Fietstraining), ik moet me alleen bezighouden met het fietsen. Toch gaat dat nog weleens mis. Terwijl ik dan bezig ben met “mijn blokjes”, ga ik me alvast een voorstelling maken van de grafiek van mijn hartslaggegevens. Dit zou toch een zeer gelijkmatige grafiek moeten zijn met vier nette heuveltjes. De blokken waar ik met een hogere hartslag moest rijden. De rusttijd ertussen in heb ik immers ook zeer strikt aangehouden.
Zoals gezegd, zodra ik zulke voorspellingen ga doen, komt thuis meestal de teleurstelling. Eénmaal achter de computer is mijn hartslag één onrustige grafiek van pieken en dalen, en met heel goed zoeken en terugrekenen kan ik de blokjes erin ontdekken. Geen gelijkmatigheid te bekennen.
Volgende keer tijdens de blokjes maar weer gewoon gaan genieten van de natuur dus…