Vakantiestress gaat hand in hand met het woord luxeprobleem. Dat weet ik, en ik besef me ook heus wel dat er mensen zijn die aan heel veel dingen denken, en zich over heel veel dingen zorgen maken, maar vakantiestress staat daar absoluut niet bij.
En toch had ik de afgelopen week last van enigszins vakantiestress.
Want van iets simpels als koffer inpakken en checken hoe laat je moet vertrekken, kan ik op de één of andere manier toch nog een zeer ingewikkeld, langdurig logistiek proces maken.
De perfecte vakantieganger, dat is namelijk nog best lastig.
De perfecte vakantieganger heeft uiteraard een inpaklijst, een excelbestand. Dit excelbestand bestaat uit verschillende tabbladen. Want een tas inpakken is leuk, maar dan ben je er nog niet.
Er moet ook van alles gedaan worden in huis. Hier sloeg ik trouwens iets bij door. De vuilnisbak legen is uit het oogpunt van hygiëne wel zo handig, maar de ramen lappen? Omdat ik een weekje weg zou gaan? Misschien was dit wel iets teveel van het goede.
Terug naar het inpakken, ik heb ondertussen heel wat spullen verzameld, maar waar ik ook heen ga, voordat ik weg ga moet er altijd nog vanalles aangeschaft worden. Varierend van bikini tot koltrui, van Nivea tot wereldstekker. Het vakantiebudget is al overschreden voordat we uberhaupt de grenzen van de provincie uit zijn.
En tot slot mijn werk. Ook hier sla ik soms door, want natuurlijk moet er wel wat voorbereid worden, maar als ik in September een weekje weg ga, hoeven de vergaderstukken voor November nog niet gereed te zijn. Dat zou ik immers ook niet doen als ik gewoon ga werken. Deze wijze woorden zaten echter absoluut niet in mijn oren toen ik mijn to-do list aan het opstellen was.
Ook niet tijdens het afstrepen van de betreffende lijst trouwens.
Dus ja, het is een luxeprobleem, maar poeh! die vakantiestress….